Yasin Nar / University Campus Suffolk, Ipswich (İngiltere)

Kısaca kendinizi tanıtır mısınız?
Adım Yasin Nar. Marmara Üniversitesi Elektronik ve Bilgisayar Eğitimi mezunuyum. Sonrasında Yüksek Lisans eğitimine başladım. Tabii mezun olur olmaz Bilgisayar Öğretmeni olarak MEB’de çalışmaya başladım. Sonra master eğitimine başladım. Gebze Yüksek Teknolojisi Enstitüsü’nde master yapmaya başladım. Orada birinci yılın master eğitiminin ders aşamasıydı. Onu bitirdim. Bu aşamada da zaten hep araştırıyordum. İngiltere’deki üniversitelere e-mailler falan atıyordum. Sonra ikinci yıl bir üniversiteyle anlaştım. Orada master eğitimimin devamını yaptım. Master eğitiminin ikinci yılını da orada bitirdim. Tez araştırması eğitimiydi o. Onu bitirdikten sonra Türkiye’ye döndüm. Tezimi teslim ettim ve sonra doktoraya başladım. Şimdi doktora öğrencisiyim ve aynı zamanda MEB’de Bilgisayar Öğretmeni olarak çalışıyorum.

Peki, Yüksek Lisans eğitimini İngiltere’de aldınız. Eğitime başlarken İngiltere’de dil açısından farklılık var sonuç olarak zorluk çektiniz mi?
Evet, ama oraya başladığınızda sizden buradan bir belge istiyorlar. Diyorlar ki; en az IELTS 6 olacak. İşte IELTS denen bir sınav var. İngiltere’nin İngilizce dil yeterlilik belgesi. Bütün dünyada geçerliği olan. Hani Amerika nasıl TOELF dil yeterliliği kendi ülkesine öğrenci kabul ediyorsa İngiltere’de de IELTS istiyor. 6 barajını koymuştu hani bizim ülkede gelip okuyacaksanız IELTS de 9 üzerinden 6 almanız gerekiyor. Ben bunu sağlamıştım. Dolayısıyla bir alt yapım vardı oraya giderken çok fazla zorlanmadım.

Hangi üniversite de eğitim aldınız?
University Campus Suffolk, Ipswich’te eğitim aldım.

Neden İngiltere’yi tercih ettiniz?
Benim hayalimde aslında iki ülke vardı. İngiltere ve Amerika. Hayatım boyunca hep bu iki ülkede eğitim almak istiyordum. Bu Lisans olur, Yüksek Lisans olur, Doktora olur hiç önemli değil. Amerika’yla değişim programı anlaşmaları pek yok Türkiye’nin. Ama Avrupa’daki ülkelerle anlaşmaları var. Dolayısıyla Avrupa’da bir ülkeyi ayarlamam çok daha kolaydı benim için. Amerika’ya gidip gelmek zaten kolay bir şey değil. Bende şöyle bir şey istiyordum; herhangi bir şey olduğunda geri dönebileyim. Ülkeme yakın olsun diye ve anadili İngilizce olan bir ülke istiyordum özellikle. Ve bu yüzden İngiltere. Bir de ben İngiltere’nin kültürüne açıkçası çok meraklıyım. Oradaki evler hep iki katlıdır, posta kutuları falan hala kullanılır çok fazla. Hala geleneklerine bağlıdırlar. Her tarafta böyle kırmızı iki katlı otobüsler, kırmızı posta kutuları… O geleneği çok hoşuma gidiyor o yüzden biraz.

Eğitime başlama sürecinde neler yaşadınız? Nasıl gelişti?
Eğitime başlama süreci şöyle; ben değişim programı sayesinde onlardan onay alınca burada benim için vize için gerekli belgeleri falan hazırlayıp gönderiyorlar bana. Ben buradaki şirkete gönderiyorum. Vize danışmanlık şirketi ve haliyle bu süreci çok kolay atlattım. Başlangıç aşamasında da bana dediler ki şu şu dersleri alacaksınız. Bende tamam dedim. Bana 5-6 tane ders verdiler. Normalde ben araştırma için gidiyordum. Sadece tez araştırmamı yapıp bitirecektim ama onlar bana 3-4 tane daha ders alman lazım dediler. Süreç böyle gelişti. Ben onların isteklerini kabul ettim onlarda benim talebimi kabul etti başladık.

Eğitim hayatınız boyunca orada herhangi bir konferans veya konferanslar oldu mu?
Konferans değil de derslere girdim çıktım. Herhangi bir konferansa katılmadım.
İngiltere’ye gittiniz mesela orada eğitim aldınız sonuç olarak üniversitenin size kattıkları nelerdir?
İnanılmaz şeyler kattı. Mesela takım çalışması yok bizde hiç. Exam’ler var. Yani onlarda öyle bir şey yok. Hep bir şeyi yaparken mesela bir proje yapalım. İşte takım çalışmasıyla bir şeyler oluşturalım. Sınav onlarda yok. Mesela Master Level’da İngiltere’de exam yoktur. Çok ilginç dimi Amerika’da diğer yerlerde bir dersten başarılı olmak için exam’e girersiniz. İngiltere’de bir dersten başarılı olup olmamanız yaptığınız raporlarla, yaptığınız projelerle değerlendirilir. Bir araştırma konusu veriliyor size. Bu araştırma konusunu alıyorsunuz, irdeliyorsunuz, araştırıyorsunuz. Mesela şöyle bir Case veriliyor size ve diyor ki; “Bir firmadasınız, patronsunuz ve iki çalışanınız var, biri gelecek vaad ediyor 18 yaşında diğeriyse 60 yaşında ve size çok sadık bir çalışan birini işten çıkartmak zorundasınız ama hangisini çıkartırsınız ve neden?” diye soruyor. Siz “Bunu çıkartırım. Çünkü bu yüzden…” diye cevap veremiyorsunuz. Böyle basit bir cümle ile geçemiyorsunuz. Bir dönem veriliyor size. Bu dönem boyunca bir rapor hazırlıyorsunuz. Şartlara ve kanunlara göre hareket ediyorsunuz. İş hukuku gibi dersleri de alıyorsunuz program çerçevesi içerisinde çünkü. Ben şunu hatırlıyorum. Kütüphaneye girdim bir sürü kitap böyle. İngiltere’deki iş mevzuatı, iş hukuku bunları okuyorum yani. Ben Türkiye’deki hukuku okumaktan sıkılırdım. Orada deli gibi araştırıyorsunuz. Size bunu sevk ediyor. Size basit bir soru sorup geçiştirmiyor. Yani bu derste 5 tane soruyu cevapla geç değil. Yani size bir derste çok güzel bir case veriliyor bu bir ders için. Başka bir ders için mesela çalıştığınız firma ya da herhangi bir firma, sevdiğiniz bir firma bunu karşılaştığı tehlikeler, hesaplar işte Swot Analizi vardır ya hani güçlü olduğu yanlar, zayıf olduğu yanlar falan bunun analizini yap diyor sana. Ben Apple şirketini seçmiştim ve gidip Apple’ı A’dan Z’ye kadar araştırıyorsun ama internete gireyim de işte Apple’la ilgili tarihsel araştırma yapayım da internette açıp da yazayım değil. Adam sana diyor ki güçlü yanları zayıf yanları madde madde yazılacak. Ekonomik olarak nasıl durumda? Bunun ekonomik durumunu inceleyebilmek için Amerika’nın NASTAQ diye bir borsa sitesi var. Oraya girip Apple’ın bütün verilerini alabiliyorsunuz. Oradan ekonomik durumunu görüyorsunuz şirketin. Yani detaylandırıyor. Bir dersi geçebilmek için bir şeyi çok iyi öğreniyorsunuz. O konuda çok iyi araştırma yapıyorsunuz.

Lisansüstü eğitimi almak isteyen öğrencilere tavsiyeleriniz nelerdir?
Ben şunu öneririm. Türkiye’deki lisansüstü eğitim alacak biri herhangi bir Anadolu üniversitesinde okuyorsa kesinlikle ve kesinlikle hemen yurtdışını düşünmeli. Ve hiç zor değil sadece cesaret. Kendi yazışsın yurtdışındaki üniversitelerle. Bir dili ve alt yapısı olması lazım. IELTS 6 veya TOELF 85 gibi bir skoru olması lazım. Bunu elde ettikten sonra hiç İstanbul’daki üniversitelere başvurmasına gerek yok. Direkt farklılaştırıyor bu sizi. Yurtdışına gidecek herhangi bir üniversite ve buraya tekrar döndüğünde birçok insan size kucak açmış bekliyor olacaktır inanın. Bu kadar ben fark ettiğini bilmiyorum. Ya size kattıkları hep iş çevresinde firmalar size farklı gözle bakıyor. Bu adam riske girmiş, yurtdışına çıkmış ve bir şeyleri başarmış deniliyor. Bunun dışında yani firmalar dışında insanlarda ya bu adam farklı bu adam yurtdışına gitmiş görmüş, orada eğitim almış bir şeyleri başarmış ve orda yabancı dilde dersleri vermiş gelmiş böyle bakıyor. En önemlisi siz buraya geldiğinizde bambaşka bir insan olarak geliyorsunuz. Ve buraya geldiğinizde arkadaşınızın biri şirkette şöyle şöyle sorun yaşıyorum, patronla sorun yaşıyorum ve bunlar size o kadar basit şeyler geliyor ki. Dünya insanı olmuşsunuz ya her şey senin elinde gibi geliyor. Dünya avucunun içinde gibi görünüyor ve inanılmaz özgüven katıyor. Marmara Üniversitesi’nden mezun olarak benim yüksek lisansı bir değişim programına katılmak yerine benim temelli orada yapmam gerekiyormuş onu anladım. Ben sadece NBA çerçevesi içinde 1 yıl kaldım ve dersleri aldım. Tez araştırmamı yaptım.
Neden Marmara Üniversitesi’ndeyken düşünmediniz bunu?
Çünkü bizi bilgilendirmediler. Yani ben Lisans okurken kimse böyle kalkıp da hocam hadi şunları araştıralım şunları yapalım demedi. Hayat öyle bir şey ki hayatın her alanında kendinize model alırsınız. Önünüzde bir model olmalı. Bir insan bu mesleği seçiyorsa hep önünde bir model vardır. Öyle kuru kuruya seçmez, tercih etmez. Dolayısıyla liseden üniversiteye sizi de bir rehber öğretmeniniz yönlendirir. Biri yönlendirmezse siz kendiniz zorlaya zorlaya, hata yapa yapa öğrenirsiniz. Biz üniversitedeyken kalkıp kimse hadi yurtdışında master yapalım, aslında çok kolay, şöyle şöyle yollardan yapabilirsiniz diyip yol göstermedi. Üniversitelerinizin farkı aslında burada ortaya çıkıyor. Neden Boğaziçi, ODTÜ bu tür üniversiteler ya da özelden de örnek verirsek Sabancı, Bilkent bunlar neden böyle yurtdışına fazla öğrenci gönderiyor çünkü bu vizyon olarak kazandırıyor. Bizim Marmara Üniversitesi’nde maalesef hocalarında vizyon yok. Ben daha gelir gelmez buradan hemen öğrencilerin fikirlerini daha çabuk nasıl değiştirim kardır diye düşündüm. Şimdi Doktora yapıyorum. Sonrada üniversiteye geçeceğim. Amacım birilerinin hayatını değiştirmek, birilerinin hayatına dokunmak.

İngiltere’de eğitim alıp geldiniz. Neden MEB’de devam ediyorsunuz?
Çünkü buraya geldim özel sektöre girmeye çalıştım. Birkaç firmayla görüştüm adam dedi ki bana Cumartesi gelip çalışır mısınız? Hayır dedim garip geldi ona. Çünkü Türkiye’de kurumsal firma pek yok ya. Çok büyük şirketlerde bile uluslar arası şirket havası yok. Mesela Sabancı ve Koç aile şirketleri gibi. Böyle birkaç firmayla görüşmem oldu. Baktım olmuyor yani anlaşamıyoruz. Sonra dedim ki boş durmayayım MEB’e geri döneyim. Tekrar döndüm MEB’e ve iki senedir kaldı elimizde yapıştı.

Memnun musunuz?
Hayır, asla. Şimdi doktorada Dijital Pazarlama yapıyorum. Geleceğin orada olacağını gördüm çünkü. Eğitim İşletme üzerine, lisansım bilişim üzerine şimdi ikisini bir potada eritmem lazım. Dolayısıyla böyle olunca karşıma Dijital Pazarlama geliyor. Artık geleneksel pazarlama öldü çünkü. Bir şirketin tepesinden geçen yol da pazarlamadan geçiyor. Dijital Pazarlama da galiba bir kariyerim olacak. Bu hoca da olabilir. Ben sık sık bu konuda eğitimlere gidiyorum ve kaçırmıyorum. Mesela şirketlerden gelen pazarlamacılar neler katıyor bize, neler öğretiyor bize bunları araştırıyorum. Onları dinliyorum sürekli. Hayata bakış açını geliştiriyor, hem mesleki anlamda hem de insani anlamda.
Eğitiminize Türkiye’de devam etmek yerine neden yurtdışını tercih ettiniz?
Bir hayal aslında. Benim hayalim yurtdışında eğitim almak. Dediğim gibi İngiltere ve Amerika özellikle istiyordum. Çünkü anadili İngilizce olan bir ülke istiyordum. Karşıma İngiltere, İrlanda, Amerika çıkıyordu ve açıkçası ücrette ödemek istemiyordum. Değiştirme programıyla gittiğim için ve fiyat biraz makul olsaydı eğitimime orada devam edip doktoramı da orada yapardım diye düşünüyorum. İngiltere’de eğitim pahalı Amerika’da çok daha kolay eğitim almak. İngiltere’ye kabul almanız daha zor ve şartlar daha zor. Amerika’da 3000 bin tane üniversite var İngiltere’de 150-280 böyle daha kıymetli ve daha az üniversite var. Amerika’da yaşam da kolay.

Peki, Türkiye’ye adapte olmakta zorluk çektiniz mi?
Çok… İnanılmaz zorlandım. Bunu anlatamam ya. Bunu yaşamak lazım. www.yasinnar.com diye bir sitem, bloğum var benim. Orada “İngiltere’den Selamlar” diye bir yazım var benim öyle böyle değil yarım saat sürüyor okumanız. Çok uzun bütün İngiltere’de yaşadığım her şeyi anlattım. Hayata dair, aldığım eğitim ve Türkiye’yle İngiltere’yi kıyaslama bir analiz.

İngiltere’yi tercih ettiğiniz için pişman mısınız?
Asla. Ben İngiltere’ye gitmeseydim hep içimde kalacaktı. Amerika’ya öyle hep gidip gelebileceğiniz bir değil. Gittiğiniz zaman gemileri yakmanız gerekir. Öyle bir yıl için ben Amerika’ya gitmem. İngiltere kültürünü hep merak ederdim. O post-box nasıl çalışıyor hep merak etmişimdir. İnanılmaz bir kültür ama hayat pahalı. İngiltere’de yaşarım çünkü güzel bir sistemleri var. Amerika rüyalar ülkesi hakikaten gerçekleştirebileceğin bir ülke. İngiltere daha muhafazakâr bir ülke. Kendine has bir kültürü var. Amerika’da öyle bir şey yok zaten herkesin geldiği bir ülke. Bir millete ait olmadığı için oraya seni kabul etmesi de kolay.